โทษประหาร

กดขี่ ข่มเหง มานานแล้ว
ไม่เคยมี วี่แวว จะโงหัว
แล้วจู่จู่ หนูไพร่ ใยไม่กลัว
สู้แมวชั่ว โฉดชัง อย่างลืมตาย

เอ็งเป็นหนู ต้องเป็นเหยื่อ อย่าเชื่อใคร
จะเป็นใหญ่ เทียบชั้น นั้นอย่าหมาย
เอ็งต้องทน ทนทน จนชีพวาย
ยังไม่สาย กลับใจ ให้แมวกิน

ข้าจะกิน เจ้าอย่าง ทะนุทะนอม
จะไม่ยอม ให้เจ้า ระคายลิ้น
ไหนไหนเจ้า เคยจำนน จนชาชิน
แล้วจะดิ้น เดือดดาล ไปทำไม

พวกเจ้ามี ความผิด คิดไม่ซื่อ
ทำดึงดื้อ ต่อต้าน คิดการใหญ่
ผิดมหันต์ โทษประหาร จารจำไว้
ผิดที่ไม่ ยอมตาย เหมือนเดิมเดิม

โดยอยู่ร้อน