ตายไม่เป็น

ในทางสู้ของคนกล้า
เพื่อเรียกหาประชาธิปไตย
ละเลงเลือดละหลั่งไหล
ไม่คลอนคลายทรนง
ใจแกร่งเกินกำหนด
ฆ่าก็มิหมดกดก็มิลง
ทางเดินที่เที่ยงตรง
ตั้งแต่ต้นจนบั้นปลาย
รากหญ้าทุกทุกผู้
จะต่อสู้ไม่ยอมตาย
เลือดแดงมิเหือดหาย
อย่าได้หมายมารังแก
น้ำน้อยก็จะสู้
จะยอมอยู่ไม่ยอมแพ้
จะดื้อด้านไม่ผันแปร
จะทรยศยมบาล
ให้ตายจะไม่ตาย
มิได้หมายคิดต่อต้าน
ขอเพียงไล่พวกมาร
จนเสร็จการค่อยคุยกัน

อยู่เย็น พรหมมุนี

แสงสว่างปลายอุโมงค์

แผ่นดินแยกแตกแล้วทุกทุกทิศ
ทุกชีวิตมุ่งหมายทำลายล้าง
ทมึนทมิฬมืดมิดปิดหนทาง 
แสงสว่างปลายอุโมงค์อยู่หนใด 
ภาพสยองของของสงครามความยุคเข็ญ 
กำลังเป็นประกายแผ่เกินแก้ไข 
ต่างความคิดผิดความเห็นเป็นบรรลัย
ฆ่ากันได้ไม่รีรอฟันต่อฟัน 
นักปราชญ์ราษฎร์บัณฑิตก็ผิดแผก 
กลับแบ่งแยกยั่วยุลุโมหันต์
เป็นไม้หลักปักเลนเข่นฆ่ากั น 
ไทยทั้งนั้นฆ่าไทยจัญไรเมือง
จะหาเหตุเลศไหนมาบรรจบ
ให้พานพบพูดจากันรู้เรื่อง 
เลิกอาฆาตมาดร้ายคลายแค้นเคือง 
มาสร้างความรุ่งเรืองให้เมืองไทย 
แผ่นดินแยกแตกแล้วทุกทุกทิศ
หยุดวิกฤตก่อนยับเยินเกินแก ้ไข 
รวมเป็นพลังสมัครสมานประสานใจ 
สร้างอภ้ยสร้างสันตินิจนิรันดร์ 
อยู่เย็น พรหมมุนี

กวีไพร่

แค่คนดีหนึ่งคนแดงล้นรัก
จงประจักษ์ความจริงที่ยิ่งใหญ่
แล้วในหลวงของปวงประชาไทย
คุณความดีท่านยิ่งใหญ่แดงไม่ลืม
มีแต่รักรักรักและภ้กดี
เกินกว่าที่จำนรรจายิ่งกว่าปลื้ม
ความรักแดงยิ่งใหญ่โลกไม่ลืม
น้บแสนปลื้มนับล้านป้องพ่อของเรา

ห่ากระสุนหรือจะสู้ กระแสรู้คุณธรรม
มวลชนเมื่อชี้นำ จะแจ่มแจ้งในความจริง
ประชาชาติในวันนี้ เขากล้าที่จะท้วงติง
ทรราษฎร์ให้หยุดนิ่ง ก็ย่อมยิ่งจะวิ่งเดิน
หยุดเถิดควรจะหยุด ก่อนไทยทรุดชำรุดเกิน
ก่อนหมดแผ่นดินเดิน ก่อนเขาเชิญลงเวที

อวตารสีแดงทอแสงจ้า 

นคราบาทวิถีมีแต่แดง 

สู้กองทัพเถื่อนถ่อยคอยกลั่นแกล้ง 

ทั้งเสแสร้งปกปิดบิดเบือนคำ 

เอาไม้ไผ่ไปสู้กับอาก้า

ไม่รู้ว่าบ้าหรือดีนี่น่าขำ 

โพสต์ส่งความถามข่าวเช้ายันค่ำ 

ขอไม้อัดไปทำโล่ห์กันปืน 

ยิ้มมิได้ร่ำไห้ก็มิออก 

คนบ้านนอกบ้านนามาเป็นหมื่น 

ราชประสงค์ไม่มีที่จะยืน 

เพราะกล้ำกลืนที่ถูกกดจนหมดกลัว

บ้านเมืองไร้ขื่อแป  ใครจะแก้ปัญหาได้

มีแต่ลุกเป็นไฟ แล้วเป็นใครที่ตรอมตรม

บ้านนี้ ณ วันนี้ มันสุดที่จะโสมม

อ้าปากพ่นอาจม ยั่วอารมณ์ทุกนาที

ฝ่ายหนึ่งนั้นทำได้ แต่อีกฝ่ายโทษมากมี

ยุให้อีกฝ่ายตี ไม่ต้องมีกติกา

กลิ้งไว้ก่อนพ่อสอนไว้

ฆ่าคนคือฆาตกร กลิ้งไว้ก่อนพ่อสอนไว้

พวกมันก่อการร้าย ไหงกลับกลายก่อการดี 

โป้ปดแลมดเท็จ  รวมเบ็ดเสร็จคนอัปรีย์

สื่อสารมารทีวี ขมันขมีร่วมด้วยกัน

ใส่ร้ายและป้ายสี อย่างไม่มีจรรยาบรรณ

ยุใหญ่ให้ฆ่าฟัน ไทยทั้งนั้นต้องวายวาง

ต่อไปภายภาคหน้า วันเวลาจะสะสาง

ชั่วโฉดทุกทุกอย่าง ไม่มีทางหลีกพ้นกรรม

ดูอย่างผู้พันตึ๋ง เคยเป็นหนึ่งในผู้นำ

สุดท้ายต้องรับกรรม ถูกจองจำตายในกรง

รากหญ้ายอมตาย

ฆ่าได้ก็ให้ฆ่า จะเกิดมาให้ฆ่าใหม่

รากหญ้าคนต่ำใต้ ขืนอยู่ไปก็ไร้ค่า

ตายสิบเกิดเป็นล้าน จะเบิกบานเต็มพารา

คนไพร่ไม่นำพา แค่ถูกฆ่าเท่านั้นเอง

ศักดิ์ศรีไม่มีแล้ว คนนอกแถวใครจะเกรง

ค่ำเช้าเขาข่มเหง โก่งตะเบ็งเอ็งคนเลว

ชั่วช้าเกิดมาจน ค่าของคนต่ำติดเหว

ตะโกนก้องร้องเฮ้วเฮ้ว ว่าไอ้เลวเพียงเพราะจน

สิทธิเท่าเทียมกัน แต่สิทธินั้นไม่เห็นหน

แค่คืนความเป็นคน คืนตัวตนที่ฉันมี

เหยียบย่ำมานานวัน สุดสะบั้นแล้ววันนี้

เลิกแล้วเลิกถอยหนี พอกันทีหญ้ายอมตาย 

สวรรค์ อยู่ข้างเรา

สิ่งศักดิ์สิทธิ ใดใด ในโลกหล้า
ธ จงมา รักษา อย่าให้โศก
คนจริงที่ ดีแท้ แต่อับโชค
คนที่โลก ลืมรัก ลืมฝากใจ
เขานั้นหรือ คือผู้กล้า ในนาคร
อดตาหลับ ขับตานอน ตื่นก่อนไก่
อยู่หวาดหวาด ขาดทั้ง กำลังใจ
ไม่มีใคร รักเรา หรือไรกัน
เราไม่มี อำนาจ และอาวุธ
ที่จะหยุด ยั้งใคร ให้เหหัน 
แต่ไม่ยอม ก้มห้ว กลัวโทษทัณฑ์
เพราะเชื่อมั่น ว่าสวรรค์ อยู่ข้างเรา

คนึง ฉัตรเท

อนิจจา ลาลับ มิกลับแล้ว
สิ้นเสียงแว่ว เสียงแผ่ว แล้วเสียงหาย
ฆาตกร นอนสุข สนุกสบาย
ทิ้งหญิงชาย ผู้กล้า โศกาดูร
โอ้คนึง ฉัตรเท ทุ่มเทรัก
เพื่อปกปัก ความเป็นคน จนชีพสูญ
มิเห็นใคร ไหนมา เอื้ออากูร
มีใครปูน ยศให้ คงไม่มี

"ทหารใจร้าย" เสียงนี้ห... [HQ]

Videoโดยสมยศ พฤกษาเกษมสุขclick

0:48

สะพานมัฆวานคือจุดเริ่มต้นที่ฝ่ายทหารได้ลั่นกระสุนใส่คนเสื้อแดง เสียงตะโกน “ทหารใจร้าย” หายไปด้วยเสียงปืนM16 ดังเปรี้ยงปร้าง นางคะนึง ฉัตรเท ถูกยิงด้วย M 16 เข้าที่หน้าอกทะลุด้านหลัง สิ้นชีวิต ไปแล้ว เสียงนี้หายไปในสายลม ที่สะพานมัฆวาน วันที่ 10 เมษายน 53

คือลูกไม้ ที่หล่นไป ไม่ไกลต้น

แด่ ดร.จารุพรรณ กุลดิลก

ตามิได้ มีไว้ แค่มองชาย

มือมิได้ มีไว้ แค่ไกวเปล

เสียงมิได้ มีไว้ แค่กล่อมเห่

ใจมิได้ แค่ทุ่มเท รักนิรันดร์

แต่ตาเธอ มีไว้ มองโลกกว้าง

มือสองข้าง สู้ศึก ไม่นึกหวั่น

เสียงหนึ่งเสียง เธอเคียงข้าง คนสามัญ

ใจแกร่งนั้น เกินสตรี วีรชน

คือครอบครัว นักสู้ ผู้ยิ่งใหญ่

คือลูกไม้ ที่หล่นไป ไม่ไกลต้น

คือแบบอย่าง ย่างก้าว เราทุกคน

ร่วมดิ้นรน ค้นหา ประชาธิปไตย

พลกฤต ธเนศจินดารัตน์

แด่ พลกฤต ธเนศจินดารัตน์

คนรุ่นใหม่ ใสซื่อ ชื่อพลกฤต 

พลิกชีวิต ข้ามคืน ยืนแถวหน้า
เพราะกล้าก้าว เลือกทาง ข้างประชา 

จงฟันฝ่า ฝูงแร้งกา ในธานี
หนทางยาว อีกหลายก้าว จงอย่าท้อ 

ยาวไม่พอ สำหรับคน เปี่ยมล้นศักดิ์ศรี
ยิ่งทางยาก ยิ่งทางยาว ยิ่งก้าวดี 

บารมี จะเกิดก่อ ขออวยชัย

ปดทุกคำ

หยุดก่อน หยุดฆ่า ประชาชน

หยุดก่อน หยุดพ่น ก่นด่า

หยุดก่อน หยุดเสแสร้ง แกล้งมายา

หยุดก่อน หยุดฆ่า ประชาธิปไตย

ประชาชน จนจน คนต้อยต่ำ

ไม่มีคำ พูดหรูหรู ดูจริงใจ

ไม่มีคำ แก้ตัว มั่วมั่วไป

คิดอย่างไร พูดอย่างนั้น มั่นในคำ

หยุดก่อน ผู้ดี อย่าพูดปด

หยุดสบถ แถไถ ไถลถลำ

หยุดกลิ้งกลอก ออกข่าว ขาวเป็นดำ

พูดทั้งหมด ปดทุกคำ ริยำผู้ดี

แด่พรรคร่วม

บ้านเมืองไร้ขื่อแป ใครจะแก้ปัญหาได้

มีแต่ลุกเป็นไฟ แล้วเป็นใครที่ตรอมตรม

บ้านนี้ ณ วันนี้ มันสุดที่จะโสมม

อ้าปากพ่นอาจม ยั่วอารมณ์ทุกนาที

ฝ่ายหนึ่งนั้นทำได้ แต่อีกฝ่ายโทษมากมี

ยุให้ต่อยตบตี ไม่ต้องมีกติกา

ทำไรให้ทำเถิด โอกาสเปิดให้เข่นฆ่า

บทเรียนที่มีมา มันลืมว่าเป็นอย่างไร

สุดท้ายปฏิวัติ เด็กอ่อนหัดยังคิดได้

พรรคร่วมมึงรวมใจ ไล่ทรราษฎร์ชาติร่มเย็น

กลิ้งไว้ก่อนพ่อสอนไว้

ฆ่าคนคือฆาตกร กลิ้งไว้ก่อนพ่อสอนไว้
พวกมันก่อการร้าย ไหงกลับกลายก่อการดี
โป้ปดแลมดเท็จ รวมเบ็ดเสร็จคนอัปรีย์
สื่อสารมารทีวี ขมันขมีร่วมด้วยกัน
ใส่ร้ายและป้ายสี อย่างไม่มีจรรยาบรรณ
ยุใหญ่ให้ฆ่าฟัน ไทยทั้งนั้นต้องวายวาง
ต่อไปภายภาคหน้า วันเวลาจะสะสาง
ชั่วโฉดทุกทุกอย่าง ไม่มีทางหลีกพ้นกรรม
ดูอย่างผู้พันตึ๋ง เคยเป็นหนึ่งในผู้นำ
สุดท้ายถูกจองจำ ต้องรับกรรมตายในกรง

ความจริงตลอดกาล

กว้างบอลใส่กำแพง ยิ่งกว้างแรงยิ่งแรงกลับ

พอมีคนขานรับ ทำเคื่องคับเฟื่องฟูลอย

ฝนตกขี้หมูไหล คนจัญไรเริ่มทะยอย

รวมตัวเป็นร้อยๆ เหมือนแร้งคอยกินอาจม

เกณฑ์คนมาร่วมด้วย มีตัวช่วยแล้วทำกร่าง

ลืมไปอยู่หนึ่งอย่าง ไม่อยู่ข้างของความจริง

ผลลัพธ์ไม่สำคัญ ถูกต้องนั้นสำคัญยิ่ง

โลกนี้มันต้องวิ่ง สู่ความจริงตลอดกาล

โดยอยู่เย็น พรหมมุนี

กวีไพร่ หัวใจแดง

ปลง

อะไรเกิดก็ให้เกิด ปลงเสียเถิดไทยทั้งผอง
เลือดไทยคงไหลนอง จะไปร้องเรียนกับใคร
เสาหลักมันปักเลน เป็นผู้เล่นผู้ยุใส่
ไม่ว่าจะเกิดอะไร แดงทั้งหลายไม่ทิ้งกัน
สองมือมีไว้ไหว้ พวกจัญไรอย่าได้หวั่น
มีอะไรต่อกรมัน นอกจากขวัญกำลังใจ
มันบอกก่อการร้าย ต้องทำลายอย่าหวั่นไหว
เมื่อเราดีไม่ได้ ก็จงร้ายให้มันลือ

โดย อยู่เย็น พรหมมุนี
กวีไพร่ หัวใจแดง

เชื้อชั่วไม่ยอมตาย

เชื้อชั่วไม่ยอมตาย มันยังหมายจะแพร่เชื้อ
ฉีกก้ดกินเลือดเนื้อ ทำเพียงเพื่อกลบอาจม
ความผิดที่ทำไว้ ด้วยจิตใจอันโสมม
คงหลุดจากโคลนตม เพราะช่วยถล่มคนเสื้อแดง
เล่ห์ร้ายฝ่ายอำมาตย์ ทรราษฏร์มันจัดแจง
กลายเป็นทุกหนแห่ง เร่งให้แดงเต็มแผ่นดิน

สี่นิ้วไปไหน

หนึ่งนิ้วที่ชี้แช่ง บวกกับแรงขู่อาฆาต
หนึ่งนิ้วที่กริ้วกราด แต่มันขาดไปถึ่งสี่
แช่งชักหนักหนักเเถิด และจงเกิดผลทันที
สี่นิ้วนั้นพอดี ม้นกลับชี้มาที่มึง

ก่อการดี

ผู้ก่อการดี ต้องทำหยั่งงี้
ฆ่าคนเหมือนผักปลา

ถึงแม้ว่ามีมือเปล่า
ทุบถองกระทืบเจ้า

ดิ้นเร่าเร่าคาบาทา
ลากศพไปทำลาย

คนสูญหายหลายชีวา
พูดไรล้วนมุสา

แล้วบอกข้า"ก่อการดี"

โดยอยู่เย็น พรหมมุนี

กวีไพร่หัวใจแดง

ตายสิบเกิดแสน

ตายสิบเกิดเป็นแสน มีทดแทนเต็มแผ่นดิน

หนุนเนื่องมิสูญสิ้น พลีชีวินพิทักษ์ธรรม

คมกล้าศาตราวุธ ฤๅจะหยุดคนคลาคล่ำ

ดินปืนกระสุนดำ ฤๅจะทำอะไรได้

เพื่อชาติศาสน์กษัตริย์ รักษารัฐขจัดภัย

ประชาธิปไตย จริงจริงให้กลับคืนมา

ขับไล่ทรราษฎร์ มารพิฆาตผู้เข่นฆ่า

มวลชนใช่ผักปลา ผู้บีฑาต้องบรรลัย

เราคือพลังใหญ่ยิ่ง พลังความจริงที่ยิ่งใหญ่

เหนือกว่าพลังใดใด จะฆ่าได้ไม่มีทาง

โดย อยู่เย็น พรหมมุนี
กวีไพร่ ใจแดง

รถถังกับตีนตบ

ต้องตอบประชาชน ว่าคุณขนอะไรมา

รถถังและอาก้า คุณขนมาเพื่ออะไร

ฮึกห้าวราวสัตว์ป่า เต็มอัตรากว่าครั้งไหน

ข้าศึกคุณคือใคร อาวุธอะไรที่เขามี

มองเห็นก็มองหาย เห็นหญิงชายเต็มวิถี

มือเปล่าเพียงเท่านี้ กับตีนตีสีแดงแดง

สู้เขาเราต้องสู้ ให้โลกรู้ทุกหนแห่ง

ตีนตบของคนแกร่ง หาญสู้แรงกระสุนปืน

โดยอยู่เย็น พรหมมุนี
กวีไพร่ ใจแดง

แด่ อริสมันต์ พงษ์เรืองรอง

บางครั้งการต่อสู้ ก็ต้องรู้เสียสละ

อยากพบชัยชนะ ต้องชำระจิตใจตน

ขุนศึกต้องกล้าแกร่ง ทุ่มเทแรงมิย่อย่น

ลำบากยากลำบน กัดฟันทนจนได้ชัย

ผิดพลาดคือธรรมดา นำผิดมาคิดแก้ไข

ก้าวเถิดก้าวต่อไป และอภัยสิ่งแล้วมา

อยู่เย็น พรหมมุนี

กวีไพร่ ใจแดง

เรา รัก หมอ

รายละเอียด

แด่คุณหมอนักต่อสู้ หยัดยืนอยู่คู่มวลชน
กร้าวเกร่งเกินกว่าคน ปราบชั่วฉลคนอัปรีย์
ใหญ่"โต จิรกาล" โตเบิกบานเต็มฤดี
ใจแดงทุกดวงนี้ ขอยอมพลีเพื่อหมอเอย

อยูเย็น พรหมมุนี
กวีไพร่ ใจแดง

ใจแดง

ยืนหยัดสัจจธรรม ไม่นำพาใครว่าไพร่
พลพรรคจักเกรียงไกร จนเติบใหญ่เต็มแผ่นดิน
ป้องปากตะโกนสู้ ให้โลกรู้ทั่วธาณินทร์
เย็นยากมิยลยิน มิกลัวสิ้นแม้ศาตรา
เอ็งฆ่าข้าไม่ตาย เอ็งทำลายยิ่งกลายกล้า
ปากปืนทะมึนมา มันด้อยค่ากว่าใจแดง

อยู่เย็น พรหมมุณี

พ่อ

(ใครฆ่า...พ่อหนู เด็กคนนี้เพิ่งพบพ่อหลังจากพ่อออกจากบ้านมาร่วมชุมนุมที่สี่แยกคอกวัว และถูกยิงเสียชีวิต นั่งกอดรองเท้าของพ่อที่นำมาให้พ่อใส่)

พ่อพ่อพ่อ พ่อจ๋า มากินข้าว

เสียงลูกเร้า เร่งรุก ปลุกให้ตื่น
แต่ชีพพ่อ ลาลับ ไม่กลับคืน
ไม่ยอมตื่น ยืนนั่ง เหมือนอย่างเคย
พ่อพ่อพ่อ พ่อจ๋า ใครฆ่าพ่อ
ทำไมหนอ ทำไมกัน วานเฉลย
โทษของพ่อ แรงร้าย กระไรเลย

จึงลงเอย ด้วยฆ่ากัน จัญไรคน

อยู่เย็น พรหมมุนี

สงครามตามสงกรานต์

สิ้นสงคราม สิ้นสงกรานต์ ก็งานเข้า

เสื้อเหลืองเฝ้า มองดู อยู่ห่างห่าง

ทรราษฎร์ ทรชน คนหลงทาง

เริ่มแปลงร่าง ก่อกวน ล้วนวุ่นวาย

คงไม่มีใคร ยอมใคร หรือไงนี่

อยากให้มี ปฏิวัติ ชัดเป้าหมาย

ล้างคดี ต่างต่าง สะดวกดาย

แดงทั้งหลาย อย่าหลวมตัว มั่วกับมัน

อยู่เย็น พรหมมุนี

สื่อสารมารชน

ทีวีไทย ไม่ใช่สื่อ ไม่ซื่อใส

สื่อบรรลัย บรรเลงข่าว จนฉาวฉาน

หน้าสวยสวย เสียงใสใส ใจสามานย์

อุดมการ จรรยาบรรณ มันไม่มี

เราต้องสู้ แม้มี ศัตรูสื่อ

ความจริงคือ ความจริง เขาวิ่งหนี

เป็นสื่อสาร มารชน คนกาลี

แผ่นดินนี้ กลบหน้า ข้าไม่ลืม

โดย อยู่ร้อน

ปากแมว

ละเลงเลือด ละโลมดิน ถิ่นเมืองพุทธ

ใครจะหยุด ใครจะยั้ง สั่งใครได้

ต่างก็เครียด ต่างก็แค้น แน่นทรวงใน

โฆษกก็ เห่าต่อไป ไม่รอรี

มีแต่ยุ ยุยุ ไม่มีหยุด

จิตใจทรุด โทรมทราม ตามวิถี

เหมือนจะเสริม เติมเชื้อไฟ ให้ป่นปี้

ฤๅเท่านี้ ตายไม่พอ ทรราษฎร์เอย

โดย อยู่ร้อน

โทษประหาร

กดขี่ ข่มเหง มานานแล้ว
ไม่เคยมี วี่แวว จะโงหัว
แล้วจู่จู่ หนูไพร่ ใยไม่กลัว
สู้แมวชั่ว โฉดชัง อย่างลืมตาย

เอ็งเป็นหนู ต้องเป็นเหยื่อ อย่าเชื่อใคร
จะเป็นใหญ่ เทียบชั้น นั้นอย่าหมาย
เอ็งต้องทน ทนทน จนชีพวาย
ยังไม่สาย กลับใจ ให้แมวกิน

ข้าจะกิน เจ้าอย่าง ทะนุทะนอม
จะไม่ยอม ให้เจ้า ระคายลิ้น
ไหนไหนเจ้า เคยจำนน จนชาชิน
แล้วจะดิ้น เดือดดาล ไปทำไม

พวกเจ้ามี ความผิด คิดไม่ซื่อ
ทำดึงดื้อ ต่อต้าน คิดการใหญ่
ผิดมหันต์ โทษประหาร จารจำไว้
ผิดที่ไม่ ยอมตาย เหมือนเดิมเดิม

โดยอยู่ร้อน

ทรราษฎร์ฟันน้ำนม

โบราณว่า คบเด็ก แค่สร้างบ้าน
คบหัวล้าน สร้างเมือง มากเรื่องยุ่ง
ภาพสยอง ของสงคราม ลามทั่วกรุง
หัวล้านยุ่ง กับเด็กแย่ แค่สองคน

รัฐสยาม ต้องสยอง ขนพองชัน
เพราะใครกัน เป็นเด็กดื้อ นี่คือผล
คบเด็กชั่ว กับหัวล้าน พิการพิกล
ไทยจึงป่น เพราะ“ทรราษฏร์ ฟันน้ำนม”

โดย อยู่ร้อน

วัวลืมตีน

คนจนจน คนไพร่ จงไพร่ต่อ

อย่ามาก่อ อย่ามาเก่ง เอ็งเป็นใคร

แค่รากหญ้า รากดิน คนถิ่นไกล

มันก็ไพร่ พื้นเมือง อย่าเฟื่องฟู

ฉันคนเมือง มีระดับ คนนับถือ

ฉันมีมือ ไว้กรีด รีดเลือดปู

ฉันมียศ เป็นแผงแผง แรงอู่ฟู่

เอ๊ะแล้วกู ลูกใครหนอ อ๋อลูกดิน

โดยอยู่ร้อน

ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน

พวกเรา คนไทย ใจกล้าหาญ
เชี่ยวชาญ ชิงชัย ไม่ย่นย่อ
การศึก สงคราม ไม่มีท้อ
จนเกิดก่อ อาเขต ประเทศไทย

เสียงร้องเรียก เพรียกกัน ลั่นไปหมด
มัวไปขด หดหัว อยู่ที่ไหน
รวมพลัง ทั้งปืนผา ทั้งหน้าไม้
ได้เวลา ฆ่าคน”ไทย” แล้ว”ไทย”เอย

โดย อยู่ร้อน