ทหารไทยคุณเก่งมาก

คุณเก่งมาก เอาปืนสู้ กับมือเปล่า
คุณเก่งมาก มัดมือเขา แล้วยิงทิ้ง
คุณเก่งมาก ยิงได้ แม้ผู้หญิง
คุณเก่งมาก เก่งจริงๆ ทหารไทย
คุณเก่งมาก ยิงคนขอ ไว้ชีวิต
คุณเก่งมาก พระยังปลิด ชีวิตได้
คุณเก่งมาก เด็กสิบขวบ คุณฆ่าตาย
คุณเก่งมาก รุมทำร้าย คนคาตีน
คุณเก่งมาก พยาบาล ยังฆ่าเขา
คุณเก่งมาก สาวสาว คุณข่มขืน
คุณเก่งมาก ยิงนักข่าว ล้มทั้งยืน
คุณเก่งมาก คอยหยิบยื่น แต่ความตาย
คุณเก่งมาก คุณนายร้อย ห้อยกระบี่
คุณเก่งมาก หลักสูตรนี้ เรียนที่ไหน
คุณเก่งมาก คนอันธพาล เลวจานไร
คุณเก่งมาก มันยังไม่ เลวเท่าคุณ

หมา

เมื่อหมอครือครือหมา 

แล้วประชาจะพึ่งใคร 

มรึงตายก็ตายไป 

กรูจะไม่รักษามรึง 

ภาษีของรากหญ้า 

จบออกมาดันทะลึ่ง 

เนรคุณคนขุนมรึง 

สักวันหนึ่งต้องใช้กรรม 

แค้นนี้มีวันจบ 

มึงต้องพบความชอกช้ำ 

สาสมความริยำ 

ที่มรึงทำจำจนตาย 

สีขาวสกปรก 

สีนรกจตุรบาย 

ฉ้อฉลไร้ยางอาย 

จงฉิบหายทั้งตระกูล

สิ้นคนชั่วสิ้นคนพาลสิ้นงานแดง

อวตารหาญสู้คนจากฟ้า 
ฆ่าเป็นฆ่าตายเป็นตายไม่หวาดหวั่น 
สองมือเปล่าจู่โจมเข้าโรมรัน 
กระสุนพันกระสุนหมื่นไม่ตื่นกลัว
สู้ได้หรือไม่ได้ไม่ยี่หระ
ชัยชนะอยู่หนใดไม่เห็นหัว 
แต่ใจแกร่งเกินกล้าบ้าเกินต้ว 
สิ้นคนชั่วสิ้นคนพาลสิ้นงานแดง

ร่วมกันปล้น

ชีวิตไพร่ไม่มีค่า มีราคาแค่แมงสาบ
ถูกปรามและถูกปราบ เป็นตราบาปมาทุกยุค
อยู่อย่างผู้พ่ายแพ้ ถูกรังแกมีแต่ทุกข์
ไม่เคยพบความสุข สิ้นเสรีไม่มีจบ
เรียกร้องความเป็นคน ก็โดนก่นก้องตลบ
เมื่อใดจะพานพบ สุขเสรีที่ปลายทาง
เมื่อเขาไม่ยอมให้ กีดกันไปทุกทุกอย่าง
ตีนมือทั้งสองข้าง ใช้ไขว่คว้าหาเอาเอง
สิ้นกลัวแล้วหัวใจ ไม่ยอมให้ใครข่มเหง
สิ้นยอมสิ้นยำเกรง เสริมใจเก่งกล้าเกินคน
รวมพลังคนต่ำต่ำ ที่ถูกทำอย่ายอมทน
มาเถิดร่วมกันปล้น ความเป็นคนของเราคืน

เต็มใจตาย

อาวุธมีแค่ลำไผ่ กับจิตใจที่จงรัก
แต่ข้าจะหาญหัก จะปกปักประชาธิปไตย
เพื่อชนชาวรากหญ้า ที่สง่าและเกรียงไกร
สู้ได้หรือมิได้ ช่างปะไรขอได้สู้
หล่อหลอมรวมดวงใจ ไม่มีใครเขารับรู้
เหยียดหยามหรือลบหลู่ ก็ยิ่งกรูสู้ไม่ถอย
ยิ่งขู่ข้ายิ่งกล้า ถึงแม้ว่ากำลังน้อย
ข้าศึกเป็นร้อยร้อย จะถดถอยไม่มีทาง
ตีนตบจะรบพุ่ง จะมั่นมุ่งสู่แสงสว่าง
ชัยชนะแค่เลือนราง เป็นแบบอย่างคนสู้คน เปรี้ยงเปรี้ยงเสียงคุ้นคุ้น คมกระสุนดังห่าฝน
แลเห็นรากหญ้าหล่น เต็มถนนประชาธิปไตย
ตายอย่างวีรชน ยังมีคนไว้อาลัย
ตายเพื่อใกล้หลักชัย เต็มใจตายทุกทุกคน

ตายไม่เป็น

ในทางสู้ของคนกล้า
เพื่อเรียกหาประชาธิปไตย
ละเลงเลือดละหลั่งไหล
ไม่คลอนคลายทรนง
ใจแกร่งเกินกำหนด
ฆ่าก็มิหมดกดก็มิลง
ทางเดินที่เที่ยงตรง
ตั้งแต่ต้นจนบั้นปลาย
รากหญ้าทุกทุกผู้
จะต่อสู้ไม่ยอมตาย
เลือดแดงมิเหือดหาย
อย่าได้หมายมารังแก
น้ำน้อยก็จะสู้
จะยอมอยู่ไม่ยอมแพ้
จะดื้อด้านไม่ผันแปร
จะทรยศยมบาล
ให้ตายจะไม่ตาย
มิได้หมายคิดต่อต้าน
ขอเพียงไล่พวกมาร
จนเสร็จการค่อยคุยกัน

อยู่เย็น พรหมมุนี

แสงสว่างปลายอุโมงค์

แผ่นดินแยกแตกแล้วทุกทุกทิศ
ทุกชีวิตมุ่งหมายทำลายล้าง
ทมึนทมิฬมืดมิดปิดหนทาง 
แสงสว่างปลายอุโมงค์อยู่หนใด 
ภาพสยองของของสงครามความยุคเข็ญ 
กำลังเป็นประกายแผ่เกินแก้ไข 
ต่างความคิดผิดความเห็นเป็นบรรลัย
ฆ่ากันได้ไม่รีรอฟันต่อฟัน 
นักปราชญ์ราษฎร์บัณฑิตก็ผิดแผก 
กลับแบ่งแยกยั่วยุลุโมหันต์
เป็นไม้หลักปักเลนเข่นฆ่ากั น 
ไทยทั้งนั้นฆ่าไทยจัญไรเมือง
จะหาเหตุเลศไหนมาบรรจบ
ให้พานพบพูดจากันรู้เรื่อง 
เลิกอาฆาตมาดร้ายคลายแค้นเคือง 
มาสร้างความรุ่งเรืองให้เมืองไทย 
แผ่นดินแยกแตกแล้วทุกทุกทิศ
หยุดวิกฤตก่อนยับเยินเกินแก ้ไข 
รวมเป็นพลังสมัครสมานประสานใจ 
สร้างอภ้ยสร้างสันตินิจนิรันดร์ 
อยู่เย็น พรหมมุนี

กวีไพร่

แค่คนดีหนึ่งคนแดงล้นรัก
จงประจักษ์ความจริงที่ยิ่งใหญ่
แล้วในหลวงของปวงประชาไทย
คุณความดีท่านยิ่งใหญ่แดงไม่ลืม
มีแต่รักรักรักและภ้กดี
เกินกว่าที่จำนรรจายิ่งกว่าปลื้ม
ความรักแดงยิ่งใหญ่โลกไม่ลืม
น้บแสนปลื้มนับล้านป้องพ่อของเรา

ห่ากระสุนหรือจะสู้ กระแสรู้คุณธรรม
มวลชนเมื่อชี้นำ จะแจ่มแจ้งในความจริง
ประชาชาติในวันนี้ เขากล้าที่จะท้วงติง
ทรราษฎร์ให้หยุดนิ่ง ก็ย่อมยิ่งจะวิ่งเดิน
หยุดเถิดควรจะหยุด ก่อนไทยทรุดชำรุดเกิน
ก่อนหมดแผ่นดินเดิน ก่อนเขาเชิญลงเวที

อวตารสีแดงทอแสงจ้า 

นคราบาทวิถีมีแต่แดง 

สู้กองทัพเถื่อนถ่อยคอยกลั่นแกล้ง 

ทั้งเสแสร้งปกปิดบิดเบือนคำ 

เอาไม้ไผ่ไปสู้กับอาก้า

ไม่รู้ว่าบ้าหรือดีนี่น่าขำ 

โพสต์ส่งความถามข่าวเช้ายันค่ำ 

ขอไม้อัดไปทำโล่ห์กันปืน 

ยิ้มมิได้ร่ำไห้ก็มิออก 

คนบ้านนอกบ้านนามาเป็นหมื่น 

ราชประสงค์ไม่มีที่จะยืน 

เพราะกล้ำกลืนที่ถูกกดจนหมดกลัว

บ้านเมืองไร้ขื่อแป  ใครจะแก้ปัญหาได้

มีแต่ลุกเป็นไฟ แล้วเป็นใครที่ตรอมตรม

บ้านนี้ ณ วันนี้ มันสุดที่จะโสมม

อ้าปากพ่นอาจม ยั่วอารมณ์ทุกนาที

ฝ่ายหนึ่งนั้นทำได้ แต่อีกฝ่ายโทษมากมี

ยุให้อีกฝ่ายตี ไม่ต้องมีกติกา

กลิ้งไว้ก่อนพ่อสอนไว้

ฆ่าคนคือฆาตกร กลิ้งไว้ก่อนพ่อสอนไว้

พวกมันก่อการร้าย ไหงกลับกลายก่อการดี 

โป้ปดแลมดเท็จ  รวมเบ็ดเสร็จคนอัปรีย์

สื่อสารมารทีวี ขมันขมีร่วมด้วยกัน

ใส่ร้ายและป้ายสี อย่างไม่มีจรรยาบรรณ

ยุใหญ่ให้ฆ่าฟัน ไทยทั้งนั้นต้องวายวาง

ต่อไปภายภาคหน้า วันเวลาจะสะสาง

ชั่วโฉดทุกทุกอย่าง ไม่มีทางหลีกพ้นกรรม

ดูอย่างผู้พันตึ๋ง เคยเป็นหนึ่งในผู้นำ

สุดท้ายต้องรับกรรม ถูกจองจำตายในกรง

รากหญ้ายอมตาย

ฆ่าได้ก็ให้ฆ่า จะเกิดมาให้ฆ่าใหม่

รากหญ้าคนต่ำใต้ ขืนอยู่ไปก็ไร้ค่า

ตายสิบเกิดเป็นล้าน จะเบิกบานเต็มพารา

คนไพร่ไม่นำพา แค่ถูกฆ่าเท่านั้นเอง

ศักดิ์ศรีไม่มีแล้ว คนนอกแถวใครจะเกรง

ค่ำเช้าเขาข่มเหง โก่งตะเบ็งเอ็งคนเลว

ชั่วช้าเกิดมาจน ค่าของคนต่ำติดเหว

ตะโกนก้องร้องเฮ้วเฮ้ว ว่าไอ้เลวเพียงเพราะจน

สิทธิเท่าเทียมกัน แต่สิทธินั้นไม่เห็นหน

แค่คืนความเป็นคน คืนตัวตนที่ฉันมี

เหยียบย่ำมานานวัน สุดสะบั้นแล้ววันนี้

เลิกแล้วเลิกถอยหนี พอกันทีหญ้ายอมตาย 

สวรรค์ อยู่ข้างเรา

สิ่งศักดิ์สิทธิ ใดใด ในโลกหล้า
ธ จงมา รักษา อย่าให้โศก
คนจริงที่ ดีแท้ แต่อับโชค
คนที่โลก ลืมรัก ลืมฝากใจ
เขานั้นหรือ คือผู้กล้า ในนาคร
อดตาหลับ ขับตานอน ตื่นก่อนไก่
อยู่หวาดหวาด ขาดทั้ง กำลังใจ
ไม่มีใคร รักเรา หรือไรกัน
เราไม่มี อำนาจ และอาวุธ
ที่จะหยุด ยั้งใคร ให้เหหัน 
แต่ไม่ยอม ก้มห้ว กลัวโทษทัณฑ์
เพราะเชื่อมั่น ว่าสวรรค์ อยู่ข้างเรา

คนึง ฉัตรเท

อนิจจา ลาลับ มิกลับแล้ว
สิ้นเสียงแว่ว เสียงแผ่ว แล้วเสียงหาย
ฆาตกร นอนสุข สนุกสบาย
ทิ้งหญิงชาย ผู้กล้า โศกาดูร
โอ้คนึง ฉัตรเท ทุ่มเทรัก
เพื่อปกปัก ความเป็นคน จนชีพสูญ
มิเห็นใคร ไหนมา เอื้ออากูร
มีใครปูน ยศให้ คงไม่มี

"ทหารใจร้าย" เสียงนี้ห... [HQ]

Videoโดยสมยศ พฤกษาเกษมสุขclick

0:48

สะพานมัฆวานคือจุดเริ่มต้นที่ฝ่ายทหารได้ลั่นกระสุนใส่คนเสื้อแดง เสียงตะโกน “ทหารใจร้าย” หายไปด้วยเสียงปืนM16 ดังเปรี้ยงปร้าง นางคะนึง ฉัตรเท ถูกยิงด้วย M 16 เข้าที่หน้าอกทะลุด้านหลัง สิ้นชีวิต ไปแล้ว เสียงนี้หายไปในสายลม ที่สะพานมัฆวาน วันที่ 10 เมษายน 53

คือลูกไม้ ที่หล่นไป ไม่ไกลต้น

แด่ ดร.จารุพรรณ กุลดิลก

ตามิได้ มีไว้ แค่มองชาย

มือมิได้ มีไว้ แค่ไกวเปล

เสียงมิได้ มีไว้ แค่กล่อมเห่

ใจมิได้ แค่ทุ่มเท รักนิรันดร์

แต่ตาเธอ มีไว้ มองโลกกว้าง

มือสองข้าง สู้ศึก ไม่นึกหวั่น

เสียงหนึ่งเสียง เธอเคียงข้าง คนสามัญ

ใจแกร่งนั้น เกินสตรี วีรชน

คือครอบครัว นักสู้ ผู้ยิ่งใหญ่

คือลูกไม้ ที่หล่นไป ไม่ไกลต้น

คือแบบอย่าง ย่างก้าว เราทุกคน

ร่วมดิ้นรน ค้นหา ประชาธิปไตย

พลกฤต ธเนศจินดารัตน์

แด่ พลกฤต ธเนศจินดารัตน์

คนรุ่นใหม่ ใสซื่อ ชื่อพลกฤต 

พลิกชีวิต ข้ามคืน ยืนแถวหน้า
เพราะกล้าก้าว เลือกทาง ข้างประชา 

จงฟันฝ่า ฝูงแร้งกา ในธานี
หนทางยาว อีกหลายก้าว จงอย่าท้อ 

ยาวไม่พอ สำหรับคน เปี่ยมล้นศักดิ์ศรี
ยิ่งทางยาก ยิ่งทางยาว ยิ่งก้าวดี 

บารมี จะเกิดก่อ ขออวยชัย

ปดทุกคำ

หยุดก่อน หยุดฆ่า ประชาชน

หยุดก่อน หยุดพ่น ก่นด่า

หยุดก่อน หยุดเสแสร้ง แกล้งมายา

หยุดก่อน หยุดฆ่า ประชาธิปไตย

ประชาชน จนจน คนต้อยต่ำ

ไม่มีคำ พูดหรูหรู ดูจริงใจ

ไม่มีคำ แก้ตัว มั่วมั่วไป

คิดอย่างไร พูดอย่างนั้น มั่นในคำ

หยุดก่อน ผู้ดี อย่าพูดปด

หยุดสบถ แถไถ ไถลถลำ

หยุดกลิ้งกลอก ออกข่าว ขาวเป็นดำ

พูดทั้งหมด ปดทุกคำ ริยำผู้ดี

แด่พรรคร่วม

บ้านเมืองไร้ขื่อแป ใครจะแก้ปัญหาได้

มีแต่ลุกเป็นไฟ แล้วเป็นใครที่ตรอมตรม

บ้านนี้ ณ วันนี้ มันสุดที่จะโสมม

อ้าปากพ่นอาจม ยั่วอารมณ์ทุกนาที

ฝ่ายหนึ่งนั้นทำได้ แต่อีกฝ่ายโทษมากมี

ยุให้ต่อยตบตี ไม่ต้องมีกติกา

ทำไรให้ทำเถิด โอกาสเปิดให้เข่นฆ่า

บทเรียนที่มีมา มันลืมว่าเป็นอย่างไร

สุดท้ายปฏิวัติ เด็กอ่อนหัดยังคิดได้

พรรคร่วมมึงรวมใจ ไล่ทรราษฎร์ชาติร่มเย็น

กลิ้งไว้ก่อนพ่อสอนไว้

ฆ่าคนคือฆาตกร กลิ้งไว้ก่อนพ่อสอนไว้
พวกมันก่อการร้าย ไหงกลับกลายก่อการดี
โป้ปดแลมดเท็จ รวมเบ็ดเสร็จคนอัปรีย์
สื่อสารมารทีวี ขมันขมีร่วมด้วยกัน
ใส่ร้ายและป้ายสี อย่างไม่มีจรรยาบรรณ
ยุใหญ่ให้ฆ่าฟัน ไทยทั้งนั้นต้องวายวาง
ต่อไปภายภาคหน้า วันเวลาจะสะสาง
ชั่วโฉดทุกทุกอย่าง ไม่มีทางหลีกพ้นกรรม
ดูอย่างผู้พันตึ๋ง เคยเป็นหนึ่งในผู้นำ
สุดท้ายถูกจองจำ ต้องรับกรรมตายในกรง

ความจริงตลอดกาล

กว้างบอลใส่กำแพง ยิ่งกว้างแรงยิ่งแรงกลับ

พอมีคนขานรับ ทำเคื่องคับเฟื่องฟูลอย

ฝนตกขี้หมูไหล คนจัญไรเริ่มทะยอย

รวมตัวเป็นร้อยๆ เหมือนแร้งคอยกินอาจม

เกณฑ์คนมาร่วมด้วย มีตัวช่วยแล้วทำกร่าง

ลืมไปอยู่หนึ่งอย่าง ไม่อยู่ข้างของความจริง

ผลลัพธ์ไม่สำคัญ ถูกต้องนั้นสำคัญยิ่ง

โลกนี้มันต้องวิ่ง สู่ความจริงตลอดกาล

โดยอยู่เย็น พรหมมุนี

กวีไพร่ หัวใจแดง

ปลง

อะไรเกิดก็ให้เกิด ปลงเสียเถิดไทยทั้งผอง
เลือดไทยคงไหลนอง จะไปร้องเรียนกับใคร
เสาหลักมันปักเลน เป็นผู้เล่นผู้ยุใส่
ไม่ว่าจะเกิดอะไร แดงทั้งหลายไม่ทิ้งกัน
สองมือมีไว้ไหว้ พวกจัญไรอย่าได้หวั่น
มีอะไรต่อกรมัน นอกจากขวัญกำลังใจ
มันบอกก่อการร้าย ต้องทำลายอย่าหวั่นไหว
เมื่อเราดีไม่ได้ ก็จงร้ายให้มันลือ

โดย อยู่เย็น พรหมมุนี
กวีไพร่ หัวใจแดง

เชื้อชั่วไม่ยอมตาย

เชื้อชั่วไม่ยอมตาย มันยังหมายจะแพร่เชื้อ
ฉีกก้ดกินเลือดเนื้อ ทำเพียงเพื่อกลบอาจม
ความผิดที่ทำไว้ ด้วยจิตใจอันโสมม
คงหลุดจากโคลนตม เพราะช่วยถล่มคนเสื้อแดง
เล่ห์ร้ายฝ่ายอำมาตย์ ทรราษฏร์มันจัดแจง
กลายเป็นทุกหนแห่ง เร่งให้แดงเต็มแผ่นดิน

สี่นิ้วไปไหน

หนึ่งนิ้วที่ชี้แช่ง บวกกับแรงขู่อาฆาต
หนึ่งนิ้วที่กริ้วกราด แต่มันขาดไปถึ่งสี่
แช่งชักหนักหนักเเถิด และจงเกิดผลทันที
สี่นิ้วนั้นพอดี ม้นกลับชี้มาที่มึง

ก่อการดี

ผู้ก่อการดี ต้องทำหยั่งงี้
ฆ่าคนเหมือนผักปลา

ถึงแม้ว่ามีมือเปล่า
ทุบถองกระทืบเจ้า

ดิ้นเร่าเร่าคาบาทา
ลากศพไปทำลาย

คนสูญหายหลายชีวา
พูดไรล้วนมุสา

แล้วบอกข้า"ก่อการดี"

โดยอยู่เย็น พรหมมุนี

กวีไพร่หัวใจแดง

ตายสิบเกิดแสน

ตายสิบเกิดเป็นแสน มีทดแทนเต็มแผ่นดิน

หนุนเนื่องมิสูญสิ้น พลีชีวินพิทักษ์ธรรม

คมกล้าศาตราวุธ ฤๅจะหยุดคนคลาคล่ำ

ดินปืนกระสุนดำ ฤๅจะทำอะไรได้

เพื่อชาติศาสน์กษัตริย์ รักษารัฐขจัดภัย

ประชาธิปไตย จริงจริงให้กลับคืนมา

ขับไล่ทรราษฎร์ มารพิฆาตผู้เข่นฆ่า

มวลชนใช่ผักปลา ผู้บีฑาต้องบรรลัย

เราคือพลังใหญ่ยิ่ง พลังความจริงที่ยิ่งใหญ่

เหนือกว่าพลังใดใด จะฆ่าได้ไม่มีทาง

โดย อยู่เย็น พรหมมุนี
กวีไพร่ ใจแดง

รถถังกับตีนตบ

ต้องตอบประชาชน ว่าคุณขนอะไรมา

รถถังและอาก้า คุณขนมาเพื่ออะไร

ฮึกห้าวราวสัตว์ป่า เต็มอัตรากว่าครั้งไหน

ข้าศึกคุณคือใคร อาวุธอะไรที่เขามี

มองเห็นก็มองหาย เห็นหญิงชายเต็มวิถี

มือเปล่าเพียงเท่านี้ กับตีนตีสีแดงแดง

สู้เขาเราต้องสู้ ให้โลกรู้ทุกหนแห่ง

ตีนตบของคนแกร่ง หาญสู้แรงกระสุนปืน

โดยอยู่เย็น พรหมมุนี
กวีไพร่ ใจแดง

แด่ อริสมันต์ พงษ์เรืองรอง

บางครั้งการต่อสู้ ก็ต้องรู้เสียสละ

อยากพบชัยชนะ ต้องชำระจิตใจตน

ขุนศึกต้องกล้าแกร่ง ทุ่มเทแรงมิย่อย่น

ลำบากยากลำบน กัดฟันทนจนได้ชัย

ผิดพลาดคือธรรมดา นำผิดมาคิดแก้ไข

ก้าวเถิดก้าวต่อไป และอภัยสิ่งแล้วมา

อยู่เย็น พรหมมุนี

กวีไพร่ ใจแดง

เรา รัก หมอ

รายละเอียด

แด่คุณหมอนักต่อสู้ หยัดยืนอยู่คู่มวลชน
กร้าวเกร่งเกินกว่าคน ปราบชั่วฉลคนอัปรีย์
ใหญ่"โต จิรกาล" โตเบิกบานเต็มฤดี
ใจแดงทุกดวงนี้ ขอยอมพลีเพื่อหมอเอย

อยูเย็น พรหมมุนี
กวีไพร่ ใจแดง

ใจแดง

ยืนหยัดสัจจธรรม ไม่นำพาใครว่าไพร่
พลพรรคจักเกรียงไกร จนเติบใหญ่เต็มแผ่นดิน
ป้องปากตะโกนสู้ ให้โลกรู้ทั่วธาณินทร์
เย็นยากมิยลยิน มิกลัวสิ้นแม้ศาตรา
เอ็งฆ่าข้าไม่ตาย เอ็งทำลายยิ่งกลายกล้า
ปากปืนทะมึนมา มันด้อยค่ากว่าใจแดง

อยู่เย็น พรหมมุณี

พ่อ

(ใครฆ่า...พ่อหนู เด็กคนนี้เพิ่งพบพ่อหลังจากพ่อออกจากบ้านมาร่วมชุมนุมที่สี่แยกคอกวัว และถูกยิงเสียชีวิต นั่งกอดรองเท้าของพ่อที่นำมาให้พ่อใส่)

พ่อพ่อพ่อ พ่อจ๋า มากินข้าว

เสียงลูกเร้า เร่งรุก ปลุกให้ตื่น
แต่ชีพพ่อ ลาลับ ไม่กลับคืน
ไม่ยอมตื่น ยืนนั่ง เหมือนอย่างเคย
พ่อพ่อพ่อ พ่อจ๋า ใครฆ่าพ่อ
ทำไมหนอ ทำไมกัน วานเฉลย
โทษของพ่อ แรงร้าย กระไรเลย

จึงลงเอย ด้วยฆ่ากัน จัญไรคน

อยู่เย็น พรหมมุนี

สงครามตามสงกรานต์

สิ้นสงคราม สิ้นสงกรานต์ ก็งานเข้า

เสื้อเหลืองเฝ้า มองดู อยู่ห่างห่าง

ทรราษฎร์ ทรชน คนหลงทาง

เริ่มแปลงร่าง ก่อกวน ล้วนวุ่นวาย

คงไม่มีใคร ยอมใคร หรือไงนี่

อยากให้มี ปฏิวัติ ชัดเป้าหมาย

ล้างคดี ต่างต่าง สะดวกดาย

แดงทั้งหลาย อย่าหลวมตัว มั่วกับมัน

อยู่เย็น พรหมมุนี